XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

Amoniakorik egon ez arren ere, aminoazidoak sintetizatzea posible da, horretarako hidrogeno zianuroaren oligomerizazio-bideari jarraituz.

Aminoazidoen sintesia hain erraza izateak oztopo bat suposatzen du.

Aipaturiko aminoazido-sintesiak ez dira a-aminoazidoen eraketara mugatzen; b-aminoazidoak, hidroxiazidoak eta azido karboxiliko sinpleagoak ere eratzen dira.

Beraz, baldin eta laborategian simulatutako sintesiek Lur primitiboan gertaturikoekin nolabaiteko antzekotasunen bat badute, gainerako beste azidoetatik a-aminoazidoen hautaketarako mekanismoren batek egon beharko zuen.

a-Aminoazidoek metal-kelatuak beste edozein azido-motak baino arinago eratzen dituztenez, prozesu honen bidez a-aminoazidoak kontzentra zitezkeen.

Kelatu horiek selektiboki jalkiak edo mineral-gainazalen batetara atxekiak izan zitezkeenez, prozesu hauen bidez beste azidoenak baino a-aminoazidoen kontzentrazio altuagoak lor zitezkeen eta, ondorioz, gehienbat a-aminoazidoak zeuzkaten polimeroen sintesia gerta zitekeen.

2) AZUKREAK
Azukreak emateko, formaldehidoaren kondentsazioa tetramero-mailaraino urratsez urrats ematen da; ondoren, tetrameroa unitate txikienekin kondentsatzen da, pentosak, hexosak, heptosak eta abar emanez (3. Irudia).

Formaldehidoa (x5)/ Erribosa / 3. Irudia. Zenbait urratsetan emandako erreakzioan formaldehidozko bost molekulek erribosa molekula bat eratu bide zuten. (DICKERSON, R. E., 1978, erreferentziatik hartua).

Erribosa RNA-ren bizkarrezurra eratzean oinarrizko elementu estrukturala da eta, geroxeago ikusiko dugunez, lehen bizidunetan gene-informazioa gordetzeko erabiltzen zen RNA primitiboan funtzio berbera betetzea guztiz probablea da.

Erribosaren garrantzi berezi hau dela eta, beronetaz arituko gara, antzeko arazoak gainerako azukreei dagozkielarik ere.